• degeurvankoffie • gekkebekkentrekken • flirten • avondjebijkletsenmetvriend(in) • blotevoetjesophetgras • eenonverwachtsliefberichtje • trainen • dagjesauna • achtbaan • eengeheimpjedelen • wijntjebijhetkampvuur • warmeknuffel • dansjes • voorlezen • hetstrand • zonsondergang • huppelen • pilateslesgeven • slappelach • seks • warmeappeltaart • datgaveproject • erkunnenzijnvooriemand • onderdeblotesterrenhemel • meteendekentjeopdebank • eenboswandeling•
Zomaar wat woorden die zojuist in me opkwamen toen ik dacht aan waar ik van open ga, waar ik over het algemeen meteen ja op zeg, waar ik naar toe beweeg of wat een gevoel van lust bij me teweeg brengt.
Het lijkt een open deur, weten wat je leuk vindt. Voor sommige mensen is dat ook makkelijk. Die kunnen genieten van kleine dingen, hebben geen last van FOMO, kunnen helemaal prima alleen zijn, goed focussen, de drukte opzoeken als ze daar behoefte aan hebben en weer weggaan zonder probleem als ze er klaar mee zijn. Voor andere mensen is dat helemaal niet zo simpel.
Het gebeurd de hele dag door, openen en sluiten. Je opent letter je luikjes in de ochtend om op te staan. Ben je meteen wakker en ‘aan’ of vindt je het fijner om rustig op te starten, beetje aanrommelen met jezelf, liever niemand in de buurt? Openen en sluiten; bij alles wat je de hele dag tegenkomt, kun je deze beweging in jezelf opmerken. De beweging gaat vaak gepaard met gevoel van lust of onlust, zeg je ja of zeg je nee, ga je er naar toe of ga je er van weg, mag het binnen of laat je het buiten. Maar vaak hebben we het niet zo vaak door wat er gebeurd. Je leeft je leven op de automatische piloot of je hebt het idee dat je geleefd wordt. De kans is ook groot dat je mee bent gegaan met toevalligheden. Zoals een vriendin me laatst vertelde: “Ik weet niet of deze baan me gelukkig maakt, ik ben er goed in en iedereen zegt dat deze baan me op mijn lijf is geschreven maar ik weet het niet. Ik ben er zomaar ingerold en heb er nog nooit zo bij stil gestaan.
Het is een warme donderdagavond. Ik heb zojuist een lange dienst gedraaid en het enige wat ik wil is uit die warme kleren en met een drankje op het balkon gaan zitten. De bus zit ramvol, ik wurm me door de achterdeur naar binnen. Hé, that’s not allowed!! Ik wend me af, de geur van zweet penetreert mijn neusgaten, ieuww! Ik draai gauw mijn hoofd de andere kant op. Alles in mij roept dat ik hier niet wil zijn, ik voel hoe ik me letterlijk terugneem, hoe dit gepaard gaat met een verhoogde spierspanning en verharding, krampachtig blijf ik staan.
Hoe kan dat dan, dat je niet weet wat je leuk vindt? Misschien wil je graag mensen pleasen en aardig gevonden worden. Dat begint al bij je ouders (want je wilt natuurlijk wel een lief kind zijn dat doet wat je ouders zeggen). Ook je omgeving, familie, vrienden en collega’s hou je graag te vriend. Je gaat discussies liever uit de weg en gaat mee met de dingen die jouw omgeving fijn vindt. Ook dan bestaat de kans dat je niet goed weet wat je zelf leuk vindt. Juist omdat je de wensen van jouw omgeving op de eerste plaats zet.
Toen mijn kinderen nog echt klein waren, ging ik wel eens naar zo’n binnenspeeltuin. Ken je die dingen?! OMG!! Zo veel kabaal, schreeuwende kinderen, schreeuwende ouders, felle kleuren, geuren, muziekjes, springen, rennen, vallen, huilen, lachen, zo veel prikkels!! En als ze de leeftijd van 2, 4 en 6 hebben, ben je blij met ogen in je achterhoofd maar kun je nog niet relaxed een boekje gaan zitten lezen of op een andere manier jezelf een beetje aan de situatie onttrekken. Staan je voelsprieten volle bak aan om het kleine grut in de gaten te houden. Met tutende oren, hoofdpijn, rode wangen en doodmoe keerde ik vaak na 2 uurtjes terug huiswaarts, met de belofte dit nooit meer te doen, vrschrkklk!! Dankzij mijn sterk ontwikkelde voelsprieten merk ik vaak snel op als er iets speelt. Meestal een kwaliteit die me helpt goed in verbinding te blijven met mijn omgeving. Maar op dat soort momenten, is het minder handig en zou ik willen dat de focus van mijn aandacht meer bij mezelf zou liggen in plaats van er buiten.
Je kunnen (af) sluiten of openen is een fenomeen waar we in de haptonomie onder andere mee werken. de deur van je huis open doen voor die vriend waar je mee hebt afgesproken, luisteren naar die vriendin met liefdesverdriet. Vaak ontstaat er een probleem als je niet kunt openen of niet kunt sluiten. Hoe goed kun jij je afsluiten voor je telefoon als deze naast je op je bureau ligt en je hoort alle pingetjes, piepjes van alle berichtjes en meldingen die op je telefoon binnenkomen? En merk je dat je jezelf een beetje afsluit in die overvolle lift, met die gast die wel wat deo kan gebruiken. Of dat je als je een dansje doet met iemand die je leuk vind, dit vaak juist weer meer leidt tot verzachting en meer verbinding. Openen en sluiten, beiden met hun eigen kwaliteit. Soms zijn we er ons van bewust maar vaak ook niet. Weet jij waar je van open gaat, waar of op wie je af gaat? En weet je ook waar je van sluit of bij wie je het liefst ver vandaan blijft?
Ik ben Simone, moeder van 3, Fysiotherapeut, dappere donder, ondernemend, gevoelig, sociaal, fit & sterk en in de zomer van 2018 afgestudeerd HAPTOTHERAPEUT. Wat is dat dan, haptonomie? De meeste mensen weten niet wat haptonomie is. Of denken aan iets zweverigs. Maar haptonomie kan juist heel concreet zijn; het gaat namelijk over het (h)erkennen van gevoelens. Je lichaam vertelt veel over hoe je je voelt: gespannen schouders, een knoop in je maag, knikkende knieën. HERKENBAAR? Soms moet of wil je er iets mee, soms niet. Deze blogs gaan over zaken uit mijn dagelijkse leven als moeder, ondernemer, crossfitter, vriendin, partner; kortom het leven van alledag waarbij ik stilsta bij alledaagse gevoelens en waar in je lijf die dan huizen.
