De meneer heeft een doel. Double unders. Double unders, springtouwen voor gevorderden. Een heuse skill in de crossfitwereld. Een keer springen en twee keer het touw onder je door draaien. Springoefeningen, op een been, achteruit, vooruit, hoog, snel en langzaam. De afgelopen weken oefent hij trouw iedere dag even. Kleine stapjes. Progressie. Steeds vaker lukken er series van zes achter elkaar. Vorige week zat er een dag bij waarbij de herhalingen uitbleven. “G*7%2#mme, k*tzooi, waarom lúkt het nou niet? De vorige keer ging het lekker. Wat doe ik nu verkeerd? Wat moet ik anders doen?” Het springen werd steeds meer stampen. Ik voelde gewoon door de muur heen zijn frustratie en boosheid. Driftig in de weer, zijn 10 minuten volgemaakt. Volgehouden. Boos kwam hij binnen. Ik hield mijn mond.
Weet je wat het gevaar is met doelen? Ze komen vaak met (zelf) opgelegde regels, verwachtingen, systemen en controle. “Ik MOET vandaag 10 doubles halen, anders heb ik gefaald” Doelen, ze kunnen zwaar op je gaan leunen. Zo zwaar dat als je je succesmomenten niet haalt, je steeds harder gaat stampen, steeds gefrustreerder raakt en het doel verder weg is dan ooit. De mensen die ik veelal zie, mensen met een burn-out of andere soort van crisis waar ze vaak middenin zitten als ze bij mij komen, hebben maar een doel: Zo snel mogelijk uit de crisis. Zo snel mogelijk van de burn-out af. Zo snel mogelijk weer terug naar normaal.
“Zeg me wat ik moet doen Simone. Ik doe alles om hier zo snel mogelijk van af te zijn, om zo snel mogelijk weer mijn oude zelf te worden.” Dat doel. Die stip aan de horizon. Daarmee gaan ze ‘aan de bak’. De doorzetters. De harde werkers. Rationeel. Hard werken, dat kennen en kunnen ze. Het liefst met een schema, een stappenplan.
Doelen, ze hebben hun nut en functie maar niet als je tot in je nek toe in een crisis zit. Niet als je brein overuren draait en je lijf het af laat weten. Als je zo ver aan je doelen hangt dat alle plezier uit je werk is en je zo veel druk ervaart dat je er haast onder bezwijkt. Doelen zijn rationeel. Doelen lonken je naar de toekomst en laten je verleden analyseren om er lessen uit te leren. Ons brein is altijd bezig om te leren van het verleden en te anticiperen op de toekomst. Zo waarborgt het onze veiligheid al vanaf het moment dat we nog over de savanne struinden. Super handig maar soms ook dodelijk vermoeiend! Het haalt je uit het hier en nu. En laat daar nou net de magie plaatsvinden. In dat hier en nu!
In het hier en nu kun je touwtje springen, lachen, proeven, voelen dat je pijn hebt, proosten, vrijen, dansen, sporten. Je kunt zien, ruiken, voelen en aanraken wat er op dit moment gebeurd. Via je lijf. Via je lijf kun je ervaren. Je lijf is in het hier en nu.
Altijd.
Kinderen springen nog gewoon en proberen wat uit, het hoeft nog niet aan regels en normen te voldoen. Ze oordelen (nog) niet als ze een keer mis springen, ze beginnen gewoon opnieuw. Kinderen zijn nog in het hier en nu. Ze gaan hun eigen gang, nog niet gehinderd door regels, sociale wenselijkheid of verwachtingen.
Via je lijf word je bewust van wat je ervaart en kun je je brein in het heden krijgen. Met je brein in het nu hoeft het niet na te denken over de to do lijstjes, maakt het zich geen zorgen over ‘wat had ik anders kunnen doen’. In het nu ga je je eigen gang, zonder angst of je wel goed genoeg bent. Zonder het keurslijf of al het andere dat je je laat opleggen.
Doelen zijn krachtig en waardevol. Ze verschaffen helderheid in je missie en houden je op koers voor je eindbestemming. Onderweg verzamel je kleine succesmomenten om je gemotiveerd te houden. Er is zeker een plaats en tijd om doelen te stellen. Ze brengen je immers ook verder.
Maar, in het hier en nu gebeurt de magie. Je gedachten stoppen en je stress verminderd. Er ontstaat Flow. Het betekent niet dat je niets meer denkt. Dat is bijna ook niet mogelijk. Het betekent ‘uit je hoofd’. De meest creatieve ideeën en de beste prestaties gebeuren in het hier en nu.
Altijd.
Ik ben Simone, moeder van 3, Fysiotherapeut, dappere donder, ondernemend, gevoelig, sociaal, fit & sterk en in de zomer van 2018 afgestudeerd HAPTOTHERAPEUT. Wat is dat dan, haptonomie? De meeste mensen weten niet wat haptonomie is. Of denken aan iets zweverigs. Maar haptonomie kan juist heel concreet zijn; het gaat namelijk over het (h)erkennen van gevoelens. Je lichaam vertelt veel over hoe je je voelt: gespannen schouders, een knoop in je maag, knikkende knieën. HERKENBAAR? Soms moet of wil je er iets mee, soms niet. Deze blogs gaan over zaken uit mijn dagelijkse leven als moeder, ondernemer, crossfitter, vriendin, partner; kortom het leven van alledag waarbij ik stilsta bij alledaagse gevoelens en waar in je lijf die dan huizen.
